Groningse Wildernis

Het was alweer ruim een week geleden dat ik voor het laatst op de kwelders en over het Groninger Wad had gestruind. Gisteravond was het weer zover. Terwijl ik mijn auto parkeerde langs de onderhoudsweg bij Westernieland, werd mijn aandacht getrokken door een schaap dat op me af kwam lopen.

Tot mijn verbazing bevond het zich aan de verkeerde kant van het hek normaal gesproken hoorde het dier aan de overkant te grazen. Blijkbaar had het schaap een sprong over de sloot gewaagd en was ontsnapt. Zonder al te veel aarzeling ving ik het schaap en bracht het voorzichtig terug naar de kudde, waar het weer veilig kon ronddwalen.

Zodra ik de dijk over ben, voelt het alsof ik mijn vertrouwde plek binnenstap: de uitgestrekte kwelders en het Wad. In de verte zie ik een garnalenkotter die zojuist zijn sleepnetten naar boven heeft gehaalt. De eilanden Rottumerplaat, Rottumeroog en Borkum tekenen zich af aan de horizon.

Op dit moment kleuren de kwelders prachtig rood, dankzij het zeekraal en ander zeegras dat de karakteristieke herfsttinten aanneemt. Elk seizoen is het adembenemend hier. Waar land, en zee elkaar ontmoeten, voel je de Groningse wildernis. Zolang je goed kijkt.